Witamina D (witamina D: 10 µg = 400 j.m. = 400 IU) jest witaminą o szczególnych właściwościach, rozpuszczalną w tłuszczach. W przyrodzie oraz w suplementach występuje jako witamina D2 (ergocarciferol) pochodzenia roślinnego (głównie grzyby) oraz witamina D3 (cholecalciferol) pochodzenia zwierzęcego (głównie ryby). Witaminę D3 możemy pozyskiwać nie tylko z diety, ale również na drodze endogennej syntezy skórnej z 7-dehydrocholesterolu pod wpływem promieniowania UV. Witamina D w ustroju podlega różnym przemianom. Jej główne metabolity to powstający w wątrobie kalcyfediol, czyli 25-hydroksywitamina D (25OHD) odzwierciedlająca zasoby ustrojowe witaminy D oraz kalcytriol (1,25(OH)2D – 1,25 dihydroksywitamina D), czyli aktywna postać, która ma cechy hormonu. Kalcytriol powstaje w nerkach, ale również lokalnie w wielu innych narządach i komórkach (m.in. keranocyty, makrofagi, limfocyty T, komórki nabłonkowe). Lokalna synteza nie wpływa na stężenie kalcytriolu we krwi, służy zaś regulacji procesów wzrostu i różnicowania komórkowego. Po połączeniu z receptorem dla witaminy D (VDR – Vitamin D Receptor) kalcytriol ma wielokierunkowe działanie w ustroju – odgrywa istotną rolę w procesie wzrostu i mineralizacji układu szkieletowego u dzieci, a także (poprzez wpływ na układ immunologiczny) w chorobach infekcyjnych, alergicznych czy o podłożu autoimmunologicznym. Do kluczowych komórek układu immunologicznego, na których są zlokalizowane VDR, zalicza się limfocyty T i B oraz komórki prezentujące antygen (komórki dendrytyczne, monocyty i makrofagi)1.