Poronienie – temat tabu
Cisza, która zbyt często towarzyszy problemom poronienia, czyni je tematem tabu. A być może wyjście z takiego kręgu milczenia, stanowiłoby pomoc nie tylko dla kobiety, ale także dla najbliższych – partnera, rodziny, przyjaciół – którzy chcą, ale nie zawsze wiedzą jak mogą zapewnić jej wsparcie po trudnych przeżyciach. Wiele kobiet zadaje sobie pytania: Dlaczego tak się stało? Czy mogłam temu zapobiec? Czy to się powtórzy? Jakie badania powinnam zrobić….?
REKLAMA
Warto aby każda kobieta i jej najbliżsi mieli świadomość, że w tej sytuacji mogą liczyć na pomoc wielu specjalistów – położnych, ginekologów, położników, psychologów, neonatologów. To oni pomagają im zrozumieć zarówno fizyczne, jak i emocjonalne reakcje kobiety. Pomagają się odnaleźć w zakresie procedur postępowania i dokonywaniu świadomych decyzji i wyborów. Kobiety muszą mieć prawo do emocjonalnych świadectw, wzruszających opowieści o osobistych przeżyciach, tak by te ciężkie chwile choć trochę stały się lżejsze. Ale co istotne, każda z nich powinna znać swoje prawa, wśród których znajdują się: prawo do opieki medycznej (każda ciężarna na terenie Polski jest objęta ubezpieczeniem), prawo do informacji i podejmowania decyzji, opieki psychologa, intymności i szacunku, a także prawo do rejestracji, pogrzebu i pochówku dziecka (niezależnie od czasu trwania ciąży).
Gdzie szukać pomocy?
Co istotne kobiety mogą także szukać informacji i wsparcia w organizacjach społecznych i w grupach nieformalnych, takich jak:
- Stowarzyszenie Rodziców po Poronieniu
- Fundacja Ciche Skrzydła
- Fundacja Nagle Sami
- Fundacja Ernesta
- Fundacja Tęczowy Kocyk
Opieka i edukacja
Opieka nad pacjentkami będącymi w tych szczególnych sytuacjach jest więc niezwykle ważna, przy czym ma wyjątkowo złożony charakter. Wciąż niedoceniana jest konieczność edukacji rodziny i przyjaciół o psychospołecznych aspektach prokreacji (w tym o niepowodzeniach prokreacyjnych), aby mogli tworzyć bardziej przyjazne i wspierające rodziców środowiska. Kobiety w wieku prokreacyjnym, powinny być objęte edukacją w zakresie sposobów mobilizowania wsparcia dla siebie w razie niepowodzenia prokreacyjnego, tak aby mogły dawać sobie wzajemne wsparcie. Bo któż lepiej zrozumie uczucia i emocje kobiety, która sama straciła dziecko…?
