Powszechne szczepienia noworodków przeciwko WZW B prowadzone są niezależnie od statusu dotyczącego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (ang. hepatitis B virus – HBV) matki. Pierwsza dawka szczepienia przeciwko WZW B podawana jest domięśniowo w pierwszej dobie życia. Kontynuacja schematu obejmuje kolejne dawki podane po 1 i 6 miesiącach. Noworodki matek zakażonych HBV, poza pierwszą dawką szczepionki, otrzymują w pierwszych godzinach życia także immunoglobulinę anty-HBs (ang. hepatitis B immunoglubulin – HBIG). HBIG powinna zostać podana w ciągu 12 godzin po urodzeniu. Jeśli jednak wyniki matki nie są dostępne przy urodzeniu, HBIG może zostać podana w ciągu pierwszego tygodnia życia [1].
Szczepienie przeciwko gruźlicy
Szczepienie przeciwko gruźlicy wykonuje się śródskórnie przy użyciu specjalnie wyhodowanego szczepu Mycobacterium bovis (Bacille Caumette Guerin – BCG). Jest ono zalecane u wszystkich dzieci w pierwszej dobie po urodzeniu. Nie rekomenduje się odraczania tego szczepienia u dzieci bez istotnych przeciwwskazań do jego podania. Udowodniono również większą skuteczność szczepienia BCG w przypadku wczesnego podania u noworodków nieeksponowanych na Mycobacterium tuberculosis w porównaniu ze starszymi dziećmi i osobami dorosłymi. Dzięki powszechnemu zastosowaniu szczepienia BCG na świecie zaobserwowano znaczy spadek śmiertelności związanej z wczesnym zachorowaniem na gruźlicę u dzieci. Szczepionka jest skuteczna w zapobieganiu postaci płucnej gruźlicy, gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz postaci rozsianej (prosówkowej) [2]. Nie zaleca się wykonywania szczepienia BCG u dzieci matek chorych na gruźlicę lub matek zakażonych wirusem HIV do czasu wykluczenia obu zakażeń u dzieci oraz u dzieci z masą poniżej 2000 g. Jest to szczepionka żywa, dlatego nie jest rekomendowana dla osób z niedoborem odporności, chorobą nowotworową lub...
Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem
