Już w pierwszych dniach po porodzie mama noworodka może odnieść wrażenie, że dziecko się nie najada, gdyż bardzo często chce być przystawiane do piersi. Niewielka ilość mleka, jaka się wówczas produkuje, jest wystarczająca dla malucha, a ponieważ mleko mamy szybko zostaje strawione, nie powinna dziwić duża częstotliwość karmień. W czasie pobytu w szpitalu dziecko będzie ważone, co pozwoli na reakcję w sytuacji, gdyby w ciągu pierwszych dni straciło zbyt dużo masy ciała. Około trzeciej doby po urodzeniu u noworodka występuje maksimum fizjologicznej utraty masy ciała. Odnotowany spadek wynosi zwykle 5–7% jednocześnie nie powinien przekroczyć 10% urodzeniowej masy ciała. Zazwyczaj w trzecim lub czwartym dniu po porodzie pojawia się tzw. nawał pokarmu, który zaspokaja apetyt dziecka i uspokaja mamę, gdyż piersi stają się ciężkie i pełne wypływającego mleka.
Wsparcia na początku laktacji z dużym prawdopodobieństwem będą potrzebować mamy wcześniaków lub mamy, które urodziły dziecko drogą cięcia cesarskiego. Ma to związek z możliwym opóźnieniem wystąpienia nawału pokarmu, ale profesjonalny personel poprzez swoje działania będzie starał się pomóc w prawidłowej inicjacji laktacji. W takich przypadkach szczególnie ważne jest, aby mama i dziecko mieli zapewniony możliwie wczesny kontakt skóra do skóry wraz z pierwszym, odpowiednio długim i prawidłowym przystawieniem do piersi. Równie ważne jest przebywanie mamy razem z dzieckiem w tzw. systemie rooming-in i unikanie dokarmiania mieszanką bez wyraźnych wskazań medycznych. Ból pooperacyjny oraz emocje pojawiające się u tej grupy mam także będą rzutować na przebieg laktacji. Co więcej, są one powiązane, więc jeśli zachodzi taka potrzeba, nie należy obawiać się przyjmowania środków przeciwbólowych. Rzeczowa rozmowa z psychologiem, doświadczoną położną pozwoli zmniejszyć stres, który negatywnie wpływa na produkcję matczynego mleka.
Mamy dzieci urodzonych przedwcześnie i mamy po cesarskim cięciu, zwłaszcza jeśli nie mogą przebywać razem ze swoim dzieckiem, dla zapoczątkowania i utrzymania prawidłowej laktacji mogą wykorzystać laktator oraz galaktogogi – środki mlekopędne, stymulujące i regulujące laktację.
Wspomaganie laktacji może być potrzebne również na dalszych etapach drogi mlecznej, zwłaszcza gdy dziecko ma niższe od oczekiwanych przyrosty masy ciała. W pierwszych trzech miesiącach dobowy przyrost to minimum 26 g na dobę, w trzecim–szóstym miesiącu – 17–18 g na dobę, w szóstym–dziewiątym miesiącu – 12–13 g na dobę, w dziewiątym–dwunastym miesiącu – 9 g na dobę. Jeśli dziecko przybiera na wadze mniej, niż wskazano powyżej, konieczna będzie rzetelna porada laktacyjna. Jeśli przyczyną będzie zmniejszenie produkcji mleka matczynego, doradca może zaproponować plan stymulacji laktacji, w którym m.in. omówi użycie laktatora oraz wskaże środki i suplementy, które mają udowodnione skuteczne działanie mlekopędne.
Liczba ziół, którym przypisuje się działanie stymulujące produkcję mleka, obejmuje ok. 400 roślin, z czego tylko 10% zostało zbadanych przez naukowców. Problematyczne w pobudzaniu laktacji może być ustalenie odpowiedniej dawki zioła, interakcja między mieszanką ziół, ich zanieczyszczenia w czasie transportu lub przechowywania oraz brak znajomości mechanizmu ich działania czy wiarygodnej oceny ich skuteczności. Środki roślinne są stosowane oddzielnie lub w postaci gotowych herbatek laktacyjnych, a ich użycie często opiera się na tradycji stosowania lub przekonaniu o ich efektywności.
W czasie karmienia piersią stosowane są m.in.: kozieradka pospolita (łac. Trigonella foenum-graecum), niepokalanek pieprzowy (łac. Vitex agnus-castus), rutwica lekarska (łac. Galega officinalis), ostropest plamisty (łac. Silybum marianum), pokrzywa zwyczajna (łac. Urtica dioica), fenkuł włoski (łac. Foeniculum vulgare), melisa lekarska (łac. Melissa officinalis), szparag (łac. Asparagus racemosus), czarnuszka (łac....
Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem
