Przepis art. 10a ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych1 stanowił podstawę prawną dla wyżej wskazanego polecenia i tym samym uprawniał on Ministra Zdrowia do: podejmowania innych niż określone w art. 10 ustawy działań związanych z przeciwdziałaniem COVID-19. Jednym z takich działań było właśnie ustalenie tzw. dodatku covidowego, zwanego w treści polecenia „dodatkowym świadczeniem”, wypłacanym każdego miesiąca ze środków budżetu państwa.
Podstawy prawne
Początkowo na podstawie polecenia Ministra Zdrowia z dnia 29 kwietnia 2020 r. osobom wykonującym zawód medyczny i mającym kontakt z dodatnimi lub podejrzanymi o zakażenie pacjentami w placówkach zajmujących się leczeniem chorych na COVID-19 przysługiwał 50-procentowy dodatek do wynagrodzenia albo 80% rekompensaty za wynagrodzenie otrzymywane wcześniej w innych placówkach. Dodatkowe środki miały stanowić rekompensatę w związku z ograniczeniem miejsc pracy medyków wyłącznie do szpitali zajmujących się pacjentami dodatnimi i pozbawieniem ich możliwości dodatkowego zarobkowania2. W kolejnych poleceniach ministra zrezygnowano już z tego warunku3, przy okazji dostosowując również nazewnictwo do ogłoszonej „Strategii walki z pandemią COVID-19 – jesień 2020” (szpitale II i III poziomu)4.
Na podstawie odrębnych regulacji osobom skierowanym do walki z epidemią przysługiwało 150% wynagrodzenia5. W październikowej ustawie kwotę dla oddelegowanych podwyższono do 200%6.
Pierwszego listopada Minister Zdrowia wydał polecenie dla Prezesa NFZ rozszerzające grupę pracowników medycznych, którym przysługiwał dodatek. Obowiązywało ono do czerwca bieżącego roku7.
W okresie od listopada 2020 r. do czerwca 2021 r. na mocy poleceń Ministra Zdrowia dodatkowe wynagrodzenie o wysokości 100% wynagrodzenia wynikającego z umowy (do sumy 15 tys. złotych) przysługiwało osobom:
- 1Zatrudnionym w szpitalach II i III poziomu zabezpieczenia covidowego, które:
- wykonują zawód medyczny,
- uczestniczą w udzielaniu świadczeń medycznych,
- mają bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem i z zakażeniem wirusem SARS-CoV-2.
Powyższe warunki powinny zostać spełnione łącznie. Kontakt musiał być faktyczny, nie zaś jedynie potencjalny. Ponadto nie powinien mieć on charakteru incydentalnego, oraz wynikać z faktycznie wykonywanych zadań czy udzielanych świadczeń zdrowotnych na rzecz tychże pacjentów.
Użyte w poleceniu wyrażenie w bezpośrednim kontakcie z pacjentami z podejrzeniem i z zakażeniem wirusem SARS-CoV-2 oznacza, że faktycznie zachodzić muszą łącznie obie przesłanki, tj. bezpośredni kontakt z pacjentem z podejrzeniem zakażenia oraz z pacjentem ze zdiagnozowanym zakażeniem wirusem. Elementem wyróżniającym szpitale II i III poziomu zabezpieczenia spośród innych (nieobjętych poleceniem) placówek przeznaczonych do walki z wirusem jest bowiem wyznaczenie ich do leczenia pacjentów zakażonych SARS-CoV-28.
- Wykonującym zawód medyczny w SOR lub izbach przyjęć, zespołach ratownictwa medycznego, w tym lotniczych zespołach ratownictwa.
- Wykonującym czynności diagnostyki laboratoryjnej w laboratoriach umieszczonych na wykazie Ministerstwa Zdrowia, zlokalizowanych w szpitalach I, II i III poziomu zabezpieczenia covidowego, z którymi NFZ podpisał...
Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem
