Wpływ zmian hormonalnych w ciąży na perystaltykę jelit i mechanizm zaparć

Opieka nad matką i dzieckiem

Zaparcia to temat trudny, delikatny przez co dla wielu jeszcze osób szalenie krępujący. W ciąży to dolegliwość bardzo powszechna. Powołując się na statystyki, dotyczy niemal 70% kobiet. Zaparcie to z definicji mała (poniżej 2–3 tygodniowo) częstotliwość wypróżnień z innymi dolegliwościami towarzyszącymi defekacji. Są to m.in. ból podczas oddawania stolca, uczucie niepełnego wypróżnienia z potrzebą nadmiernego parcia oraz wzdęcia. Wygląd i konsystencja stolca również odbiega od normy. Osoby cierpiące na obstrukcje określają stolec jako zbity, suchy.

Przyczyny i mechanizmy powstawania 

Etiologia zaparć jest bardzo szeroka. Ciąża to czas zmian, zatem zarówno te fizyczne (rozwijający się płód, zmiana położenia narządów wewnętrznych, zmiana trybu życia), jak i biochemiczne (wpływ hormonów, zaburzenia gospodarki mineralnej) znajdą się w grupie przyczyn odpowiedzialnych za zaburzenia pracy przewodu pokarmowego.
Zaparcia mogą pojawić się już w pierwszym trymestrze ciąży, kiedy bardzo dynamicznie wzrasta poziom beta HCG oraz progesteronu. Ten ostatni hormon powoduje osłabienie tkanek mięśniówki w przewodzie pokarmowym, rozluźniając i osłabiając działanie poszczególnych jego odcinków. Progesteron to hormon, który wpływa na prawidłowy rozwój i utrzymanie ciąży. To czas, gdy pojawiają się również wymioty i ryzyko odwodnienia. Efektem tego będą słabsze ruchy perystaltyczne jelit i zaparcia. Mimo że problem ten obserwuje się od początku ciąży, to nasilenie objawów przypada na drugi i trzeci trymestr. Jeśli kobieta nie doświadczała trudności z wypróżnieniami przed zajściem w ciążę, zakładamy, że ustąpią po porodzie.
Kolejnym powodem występowania zaparć u kobiet ciężarnych mogą być zaburzenia ho...

Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem

Przypisy