Autor: Magdalena Sieńko

O konieczności przygotowywania się do porodu wiedzą wszystkie ciężarne kobiety. Już od pierwszych dni potwierdzonej ciąży wyszukują informacji, porad znajomych, przygotowują swoje otoczenie na pojawienie się nowego członka rodziny. Kobiety zachęca się, aby w ramach profesjonalnej edukacji przedporodowej spotykały się po 21. tygodniu ciąży z położną środowiskową oraz uczestniczyły w zajęciach szkoły rodzenia.

Najskuteczniejszą metodą ochrony przed większością chorób zakaźnych są szczepienia stosowane systemowo w Polsce przez realizację Narodowego Programu Szczepień Ochronnych. Według zaleceń WHO bezpieczeństwo epidemiologiczne populacji osiąga się, gdy wyszczepialność wynosi minimum 95%. Jest to sytuacja, w której odporność populacyjna faktycznie zapobiega przenoszeniu się chorób zakaźnych, dzięki czemu osoby, które z przyczyn medycznych nie mogą otrzymać szczepień, są bezpieczne.

W naszej kulturze doświadczenie porodu od zawsze kojarzone jest z bólem. Jest to skojarzenie, które przekazywane jest tradycyjnie z matki na dziecko, razem z obrazem porodu, jakiego doświadczyły. Wzmocnienie negatywnej wizji porodu i bólu, jaki mu towarzyszy jest rozpowszechniane we wszystkich środkach przekazu i powoduje w nas lęk przed tym jakże ważnym i pięknym momentem naszego życia.

1 stycznia 2019 roku w życie wszedł nowy standard organizacyjny opieki okołoporodowej. Dokument ten szczegółowo wyjaśnia, jak powinna wyglądać opieka nad zdrową pacjentką w okresie fizjologicznie przebiegającej ciąży, fizjologicznego porodu i połogu oraz nad jej zdrowym noworodkiem. Standardy opieki w przypadku mogących wystąpić nieprawidłowości regulują odmienne dokumenty.

Noworodek, nawet ten, który rodzi się w terminie, nie jest istotą, która zakończyła swój rozwój. Większość układów narządów jego organizmu będzie doskonalić swoje funkcje, by móc w przyszłości sprawnie pracować samodzielnie. Budowa skóry noworodka bardzo różni się od skóry osoby dorosłej, a wyrazem tej odmienności są jej stany przejściowe, które często powodują u rodziców duży niepokój.

Połóg jest okresem intensywnego powrotu organizmu do stanu sprzed ciąży i czasem gojenia się szeroko rozumianych obrażeń porodowych. W opiece szpitalnej kwestie obrażeń dróg rodnych i dolegliwości fizycznych pacjentki są na pierwszym miejscu. Badania i praktyka szpitalna pokazują, że największymi problemami położnic po porodzie drogą pochwową są właśnie dolegliwości bólowe i dyskomfort w rejonie rany krocza. Po powrocie do domu to początki karmienia i opieka nad noworodkiem są dla kobiet największym wyzwaniem. Założone szwy powodują fizyczny dyskomfort, ból utrudnia poruszanie, a kwestie późniejszego powrotu do współżycia płciowego są często wypierane w bliżej nieokreśloną przyszłość. W opiece środowiskowej nad pacjentką warto  zadbać o to, by powrót do sprawności narządu rodnego przebiegał jak najsprawniej, a jakość życia kobiety związana z tym procesem nie uległa pogorszeniu.